آخردلا به چنگِ پلنگ میگذارمت
یابینِ آسیاي دوسنگ میگذارمت


گرسرکشي زگفته وفرمانِ من کني
جاي نشانِ تیروتفنگ میگذارمت


روزِ اگربه ساحلِ دردم رهاکني
همراي غم بکامِ نهنگ میگذارمت


برمن اگرتودلبرِنامهربان شوي
درگیرودارِآتشِ جنگ میگذارمت


بامن اگردورنگي ودیوانه گي کني
دربینِ قبرِتیره وتنگ میگذارمت



ازبهرِآنکه پُخته وچالاکترشوي
دربزمِ گُلرخانِ زرنگ میگذارمت



بامن اگربه مهرومحبت سخن زني
برفرقِ سرچوتاجِ قشنگ میگذارمت



گربعدِمردنم به وفایم یقین کني
درپاي تُربتم چوملنگ میگذارمت



چون(جوهرِ)دودیدۀخودبعدازاین تُرا
درلابلاي سینۀ تنگ میگذارمت
09.11.2012
آلمان

         جگر پاره




کنون  که   ترکِ  سر  و دلبر و ستاره کنم

خوشم که این دلِ بشکسته را دوپاره کنم  



ز  بسکه  هر در امُید بسته گشته  مرا  
بمرگ اگر نکنم تکیه،پس چه چاره کنم   



بدستِ خود کفنم راببر کشم امشب
اگر  ز دامنِ کویت  دمی کناره  کنم



دوچشمِ خودبکنم آشنای رُخسارت
بشرط آنکه ترا تا سحر نظاره  کنم



گمان مبرکه جگرپاره انتظارت نیست
بیا که بر قدمت خون دل فواره کنم



به جُز تو کورشوددیده ام درین عالم
اگر به سوی بُتی غیر و اشاره کنم



تمامِ دفتر و دیوانِ (جوهر) خود را
الهی کاش به پای وپاره پاره کنم




محمدنعیم جوهر 
15,01,2012